Faktycznie film o miłości. Choć uważam, że nie chorej. Film skupia się na problemie natury moralnej, bo dobrze sklonujemy człowieka, ale kim on będzie? (Teoretycznie podobny problem jak AI:Sztuczna inteligencja - tam roboty, ale problem podobny).
Z tą duszą to nie... Film, jak coraz częściej obserwuje w innych filmach, oddala się od wizji Boga, tutaj panuje ateizm (rodzice Thomasa), wytłumaczeniem jest pamięć genetyczna. Kieruje to do zapytania: Co powinni ludzie robić, bądź na co mogą sobie pozwolić pozostawieni sami sobie będąc sami bogami (zdolność tworzenia życia, wpływania na tworzenie).
Końcówka dobra, Thomas2 "przemienia" się w Thomasa1, daje Rebece to czego nie zdążył, ale nadal pozostaje Thomasem2 i zostać nie może. Film zaczyna się końcem.
W odpowiedzi na pytanie "Jak myślicie, że gdyby nie wypadek, spędziliby razem życie? ", jest to nieważne z punktu widzenia filmu, pewnie tak skoro mieli się tak ku sobie.

1. Ona się nie obwinia o jego śmierć.
2. Jej syn, kopia, nie poczułby do niej miłości partnerskiej, bo ona jest dla niego matką. Skrajnie nierealne jest to, że spenetrował jej genitalia.

Dlaczego nierealne? Kazirodztwo zdarza się w normalnym życiu.

Ale nie w tym przypadku.

Film bardzo dobry , Eva Green zagrała świetnie , SPOILER , co do zbliżenia intymnego między matką a synem , to syn się zagubił w chwili gdy zobaczył nieznaną kobietę przed domem , ale matka nie chciała mu powiedzieć kim ona jest dla niego. Więc gdy zobaczył zdjęcia swojego pierwowzoru z młodości z tą kobietą , zaczął myśleć że to tamta kobieta jest jego prawdziwą matką , dopytywał się Evy Green kim ona jest dla niego , ale ona nie rozwiała jego wątpliwości. Eva Green nie widziała w nim syna , cały czas kochała go miłością pierwowzoru , dlatego się nie opierała a wręcz prowokowała sytuację i cierpliwie czekała. Uderza w filmie klimat , klimat i jeszcze raz klimat , to co najbardziej cenię w filmach.