Według mnie film nie tyle miał na celu pokazanie środowiska LARPowców, co zwrócenie uwagi na osoby takie jak Sergiusz. Outsiderów, którzy nie potrafiąc odnaleźć się w rzeczywistym świecie, poszukują dla siebie światów alternatywnych, które rządzą się innymi prawami i wartościami. Tacy ludzie, zupełnie niezrozumiani przez swoich rodziców, rodzeństwo i rówieśników, próbują się odnaleźć gdzie indziej, wśród ludzi, którzy mają podobne zainteresowania, a w domyśle także i podobne ideały (tutaj akurat w środowisku LARPowców).
Film niestety ukazuje, że takie próby niekoniecznie muszą skończyć się szczęśliwie. Sergiusz wśród LARPowców również nie potrafi się odnaleźć. Jest traktowany jakby był niewidzialny, nikt nie zauważa jego indywidualizmu, gdyż w przeciwności do innych, jest cichy i nieśmiały. Takie osoby mało kto zauważa i prawie nikomu na nich nie zależy. Zazwyczaj rówieśnicy są nimi znudzeni, rodzice rozczarowani. Ogólnie rzecz biorąc są postrzegani jako osoby dziwne, nieprzystosowane i z którymi coś jest nie tak.
Żyjemy w świecie, w którym liczy się wygląd i tężyzna fizyczna, pewność siebie, umiejętność zaistnienia w towarzystwie oraz ogólnie pojęty sukces. W takim świecie nie ma miejsca dla osób takich jak Sergiusz. Dlatego czują się wyalienowane i samotne. Mimo to często udają, że ich cierpienie i codzienne rany to nic takiego i są tylko częścią charakteryzacji. Maskują wszystko udawanym uśmiechem aby nikogo nie martwić i stwarzać wrażenie, że są „normalne” i dają sobie radę. W ten sposób ukrywają wewnętrzną samotność i rozczarowanie światem pozbawionym wyższych wartości (bo trzeba powiedzieć, że takie osoby to zazwyczaj nadwrażliwcy i idealiści).
Koniec końców osoby takie jak Sergiusz uśmiechają się przy innych, a zamykając za sobą drzwi zostają same z głębokim poczuciem rozpaczy i pustki. Zazwyczaj wiodą swoje życie nie zwracając na siebie większej uwagi, ale czasem można o nich usłyszeć, gdy popełniają samobójstwo. Robią to wtedy, gdy już nie dają rady. Wtedy wszyscy są zdziwieni, bo owszem, byli trochę dziwni, ale byli przecież tacy spokojni i mili. Tylko jakoś wcześniej nikt ich nie zauważał…
Nie wiem jak wy, ale ja właśnie to zobaczyłam oglądając ten film.