Cóż, ja Nicole Kidman bardzo lubię, co więcej, uważam, że w tak marnej produkcji wybija się aż nazbyt - nie podobała mi się za to główna rola... Zgadza się, film był płyciutki, wyidealizowany, cukierkowy. Zbyt przewidywalny. No bo po co ogląda się filmy? Żeby wciągnęły, czymś zaniepokoiły, może dały do myślenia. Tymczasem tu akcja płynie między palcami i na koniec człowiek stwierdza: "Ach, znowu to samo...". Co jednak mi się podobało? Osobiście kocham kompozytora ;D Znaczy jego muzykę, oczywiście. Warto przynajmniej posłuchać soundtracku z filmu, ale żeby koniecznie patrzeć... to nie powiem.

Wiesz, nie wszystkie filmy po których stwierdzamy "Ach, znowu to samo..." są złe. Osobiście zdarza mi się takie oglądać. Nie są wybitne, ale umilają czas. Tutaj poczułem się a'la "zrobiliśmy film na trzy godziny, ale producenci kazali skrócić". "No bo po co ogląda się filmy? Żeby wciągnęły, czymś zaniepokoiły, może dały do myślenia" - znaczy nigdy nie oglądałaś filmów typu "trochę głupie, naciągane ale dobrze się ogląda"? Żałuj :D.... Co do kompozytora. Mi muzyka z tego filmu jakoś nie zapadła w pamięć, właściwie to mało z którego filmu... :) Taka wada wrodzona.

Film nie był zły. Widziałam gorsze ;p Ale w porównaniu z książką wypada płytko. I to bardzo. Dlatego zachęcam do przeczytania książki Pullmana. Tam to się dopiero czuje klimat... a i jeszcze jedno. Film kończy się i jak to określiłaś "ach, znowu to samo" - o zakończeniu książki tego bym nie powiedziała - a kończy się inaczej niż film. :)

Nie wątpię, że książka była zła. Mówię tutaj o filmie. Zgadza się, nie każda produkcja tego typu od razu skazana jest na porażkę. Hm... i tak, jest trochę pocięta, niekiedy bez spójności. I nigdy nie napisałam, że jest najgorszym filmem, jaki widziałam, dlatego dałam mu całkiem niezłą ocenę - bo 5 gwiazdek na 10 to nie jest mało. Gorzej, gdybym mu dała 1 :)
Co zaś do filmów naciąganych... Szczerze mówiąc, kilka widziałam i nieszczególnie je lubię. Przynajmniej te konkretne, które akurat zobaczyłam. Ale, całe szczęście, nie jest ich wiele. Bo nawet te, które mój dziadek (:D) odrzuca na początku, bo np. są fantasy czy choćby nieoparte na faktach, miewają jakiś głębszy sens.
Złoty Kompas również go posiada, choć jest on zbyt... na wierzchu. Wydaje mi się, że to, co powinno być pastelowe, zrobiono jaskrawe. Taka typowa bajeczka dla dzieci, jaśniutki moralik - idealny sposób, żeby dawać dzieciom lekcje ;) - Trzymaj się z przyjaciółmi, to wszystko będzie dobrze. Źli są źli, bo nie mają bratnich dusz itd.

"Taka typowa bajeczka dla dzieci, jaśniutki moralik - idealny sposób, żeby dawać dzieciom lekcje ;) - Trzymaj się z przyjaciółmi, to wszystko będzie dobrze. Źli są źli, bo nie mają bratnich dusz itd." To fakt. W filmie bardzo się to odczuwa.

Ja podzielam