stęk życia według fran lebowitz albo new york, new york, appendicks; jeden długi ciąg niekończących się nigdy kwęków na wszystko i rzecz wszelką, ale prima sort, wyborny i wysokiej klasy; nadto ciekawa alternatywka dla wyklętego już chyba na dobre woody'ego, z ostrym humorem, inteligentnym pancerzem odpowiednio słowami przez lata całe obudowywanym i zdrowym dystansem do całej tej osmartfowanej, planetarnej plagi (albo biologicznej pomyłki, jak kto woli) z jednym małym ale, bo jednak bohaterka chyba nie zauważa, może nie docenia, że sfantomatyzowanie realności realnością laptopa czy smartfona - pozdrowienie dla stanisława lema! - też jest rodzajem przeżywania świata, nie mniejszym niż siedzenie z nosem w xiążkach.. albo - jak w przypadku marty'ego - w kinie na filmach bustera keatona, albo - jak w przypadku spike'a - w loży dla vipów na boisku do kosza, i tak dalej, i tak dalej, mniejsza o fantomat..