Nie wiem jak ona dostała tę rolę, żadna z niej piękność, a wyraz twarzy jakby była wiecznie wkurzona.

Kwestia gustu. Mnie nigdy Kidman nie zachwycała, a ta ma w sobie to coś.

A mi się podoba :) Ma ciekawą, przykuwającą uwagę twarz.

Mam bardzo duży sentyment do serii, jako dziecka byłam w niej zakochana. Dlatego gdy zobaczyła cating byłam bardzo sceptyczna, jak ktoś taki miałby grać panią Coulter? Ale po paru odcinkach stwierdzam, że Ruth jest idealna - charyzmatyczna, czarująca, aktorsko świetnie, więc nie ma się do czego przyczepić.

Ja nie miałem uprzedzeń bo po książkę sięgnąłem po obejrzeniu 4 odcinków serialu i teraz będąc mniej więcej w podobnym momencie w serialu i książce twierdzę że jest ok. Ruth Wilson daje radę i wnosi do tej postaci charyzmę. Nie oglądałem Złotego Kompasu zatem nie mam porównania do Kidman.

Rola Kidman w Złotym Kompasie nawet nie umywa się do kreacji, którą stworzyła Ruth Wilson. Kidman została zaangażowana do filmu, bo sam autor książek tego chciał. Ale to, że spełniała wyglądem wyobrażenie autora o Pani Coulter, nie znaczy że poradziła sobie aktorsko. Miałem wrażenie, że chodziło bardziej o takie nietypowe zestawienie i element zaskoczenia, że ktoś tak ładny (większość widzów to jednak wzrokowcy, więc na bank miało to znaczenie) i początkowo przedstawiany jako dobry, okazuje się czarnym charakterem filmu. Zrobili ten casting na zasadzie takiego kontrastu, żeby wywołać zaskoczenie. Ale co z tego zaskoczenia skoro nie dali Kidman pola do popisu? Dla mnie jej kreacja była dosyć przeciętna, i opierała się jedynie na tym niepozornym zestawieniu.

Twórcy serialowi poszli innym tropem budując tę postać, bo fizyczność Ruth Wilson (wyraz twarzy, brwi, niski gruby głos) od razu daje złudzenie, że coś z tą postacią może być nie tak, i że nie jest tak dobra jak się początkowo kreuje. Tak więc ten wybór castingowy jest moim zdaniem uczciwszy. Co do urody to kwestia gustu - ale nikt nie odmówi Ruth elegancji, którą Pani Coulter posiada.

Kolejna rzecz, w której Wilson bije Kidman na głowę, to stworzenie relacji ze swoim Dajmonem. Choć nie zawsze jest ona dobra, to przynajmniej widać tę więź. Widać że ta małpka boi się Coulter. Jest jedynym Dajmonem, który nie rozmawia ze swoim właścicielem. Czuć to napięcie, które się wytwarza, bo pomimo tego, jej Dajmon wiernie jej towarzyszy i spełnia wszystkie polecenia. Oczywiście nie oczekujemy nie wiadomo czego, ale dostajemy jakieś napięcie, cokolwiek jest zarysowane. W filmie Dajmon Pani Coulter po prostu był. Nie odczułem żadnych emocji na twarzy Kidman w stosunku do swojego Dajmona. Tak więc 2:0 dla Ruth Wilson :)

Nie jest piękna... ale jest mroczna. A to w końcu mroczne materie ;p

Ruth doskonale gra panią Coulter. Potrafi być czarująca, kiedy chce. Jest elegancka, ma klasę i jest... absolutnie przerażająca i w cholerę mroczna - idealna. Nie wyobrażam sobie już nikogo innego w tej roli. Kidman wyglądała odpowiednio i tyle. Zagrała słabo moim zdaniem. Ruth zjada ją na śniadanie.

Mogę się tylko zgodzić, od początku gdy Ruth zaczęła pojawiać się na ekranie odczuwałam lekki dyskomfort, uczucie, że coś nie gra, wspaniałe